دلیل علمی جلوگیری از پیری پوست با کرم ضد آفتاب
پیری پوست یک فرآیند بیولوژیکی پیچیده است که شامل ترکیبی از اجزای متعدد است. اگرچه مکانیسم زیربنایی پیری پوست هنوز به طور کامل شناخته نشده است، مسیرهای متعددی نشان داده شده است که گمان می رود مسئول پیری پوست هستند، یعنی تغییرات در ترمیم و پایداری DNA، عملکرد میتوکندری، چرخه سلولی و آپوپتوز، پروتئولیز ناشی از یوبیکوئیتین و متابولیسم سلولی. حیاتی ترین عامل مسئول پیری پوست ممکن است کاهش در هورمون فیزیولوژیکی باشد.
7 اشعه ماوراء بنفش حدود 80 درصد در ایجاد بیماری های پوستی از جمله پیری پوست و سرطان پوست نقش دارد. قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش باعث افزایش تخریب کلاژن و تغییر سنتز کلاژن جدید همراه با تغییرات در الیاف الاستین می شود.
فقدان کلاژن و الاستین در پوست منجر به از دست دادن انعطاف پذیری و استحکام آن می شود. علاوه بر این، پوست توانایی ترمیم خود را نیز از دست می دهد.روش های مختلفی برای پیشگیری و تاخیر در پیری پوست در دسترس است.
پیری بیرونی تا حد زیادی قابل پیشگیری از پیری درونی است. محافظت از پوست در مقابل نور به جلوگیری از پیری پوست کمک می‌کند که این محافظت شامل استفاده از کرم‌های ضد آفتاب، لباس‌های محافظ و عینک آفتابی می‌باشد؛ این کارها از اشعه مضر خورشید جلوگیری می‌کند و در نتیجه پیشرفت پیری پوست را کاهش می‌دهد.
آنتی اکسیدان ها همچنین با عمل به عنوان پاک کننده رادیکال های آزاد به پیشگیری و درمان پیری پوستی درونی و بیرونی کمک کرده و در نتیجه از آسیب سلول ها جلوگیری می کنند؛ این کار استرس و روند پیری پوست را کند می کند.
فیتوکمیکال هایی مانند رسوراترول، کورستین، عصاره چای سبز نیز در کاهش پیشرفت روند پیری موثر گزارش شده است. مشتقات، پلی فنل ها و گیاهان نیز به جلوگیری از پیری کمک می کند. اینها بر متابولیسم کلاژن تأثیر می گذارند و در نتیجه تولید کلاژن و فیبرهای الاستیک را تحریک می کنند.